Mijn eerste week in de VS

De eerste week in de Verenigde Staten is alweer voorbij.

Maandag 13 oktober was het dan zover. Ik ga naar de United States. Ik vond het erg spannend was benieuwd wat er zou gaan gebeuren. Na al mijn koffers gepakt te hebben was ik er klaar voor. Ik moest om 5 uur opstaan en had maar 3 uur geslapen. Ik had geen oog dicht gegaan die nacht. Het was eindelijk zover om te vertrekken. Om 8 uur waren we op het vliegveld. Ik moest mijn koffers inchecken en mijn boardingpass gaan halen. Gelukkig waren mijn koffers niet te zwaar want het leek wel of ze tonnen wogen. Het was tijd om afscheid te nemen. Ik had niet gedacht dat dat nog zo zwaar zou zijn. Ik kreeg een grote brok in mijn keel, maar moest toch door. Bij de paspoortcontrole en handbagage controle was alles goed gaan. Het is wel een gedoe bij die controles zeg. Schoenen uit, riem uit, jas uit en je laptop uit je tas. Ik had geen bommen mij me, die was ik vergeten dus ik mocht door. Op de luchthaven moest ik even wachten omdat ik 20 minuten vertraging had. Gelukkig viel het wel mee want ik hoorde van andere au pairs dat ze een paar uur vertraging hadden gehad. In Zurich moest ik overstappen. Ik heb wel even moeten hollen om mijn vliegtuig te halen door al die controles en de vertraging. Daar zat ik dan in het vliegtuig naar New york. Waar was ik in hemels naam mee begonnen! Wilde ik dit wel? Ik raapte mezelf bij elkaar en moest door. Ik wilde dit en dat ga ik doen. Na 8 uur in New York te zijn aangekomen wat een hele dag leek te duren was ik moe. Heel moe. In Nederland was me verteld dat ik naar iemand moest zoeken met een bordje 'au pair in America'. Kwam ik daar aan op het vliegtuig met mijn zware koffers was er geen bordje au pair in America. Na een paar rondjes te hebben gelopen, zag ik een paar meisjes staan die ook dezelfde label op hun koffer hadden als ik. Ik vroeg of ze ook als au pair naar America gingen. Gelukkig was dat zo. Als snel volgden er nog meer. We hebben daar een half uur staan wachten tot iemand op het idee kwam te gaan bellen. Na drie kwartier kwam er eindelijk iemand. Onze koffers werden in de bus geladen. Ik was eindelijk in de VS! Er zaten nog meer au pairs in de bus uit allerlei landen. Voornamelijk Duitse. Ze klonken allemaal erg opgewonden en ik kon alleen maar slapen.

In het hotel werden onze koffers verzameld. Deze werden door mannen naar onze kamers gebracht. We werden naar een ruimte gestuurd en ons werd verteld wat we vandaag moesten weten. Daarna konden we eindelijk slapen want voor ons was het al 1 uur 's nachts. We kregen te horen bij wie we op de kamer kwamen en hoelaat we de volgende dag op moesten staan. Ja, dat was gewoon half 7! Ik heb me de volgende dag uit mijn bed moeten sleuren. Eenmaal uit bed ging het wel, maar de dagen duurde erg laaaannnnggg en waren heeeelll saaaaiii. Het was alleen maar zitten en luisteren. Er werd gepraat over hun cultuur, First aid, hoe ze hun kinderen behandelen. Heel bizar! Kinderen hebben heel veel keus. Na 4 dagen kon ik echt niet meer zitten. Ik was doodop. Donderdagavond zijn we New York ingegaan. Dat was amazing! Alles groot en mooi. Ik heb nog nooit van mijn leven zoiets gezien. De M&M store was BIG. Ze hadden bijna 100 kleuren. Ground zero was heel indrukwekkend. Je voelt daar de angst en verdriet. Ik wil absoluut nog een keer terug.

Vrijdag was het dan zover. We zouden onze host famailies ontmoeten. Ik was heel erg zenuwachtig naarmate de dag vorderde. Drie au pair gingen ook met het vliegtuig vanaf hetzelfde vliegveld. De rest ging met de trein of vanaf een ander vliegveld. We werden opgehaald met een klein busje. Deze bracht ons naar het vliegveld. Op het vliegveld werd het steeds erger. De nerveusiteit nam toe. Ik moest tijdens de vlucht wel 4 keer naar de toilet. En het was maar een uur vliegen. Diegene die me kennen weten dat dat normaal is. Daar was ik dan eindelijk op het vliegveld van Washington. Onderweg naar de bagageband ben ik nog eens 3 keer naar de toilet geweest terwijl ik niet eens hoefde. Liep ik naar de bagageband hoor ik achter me Maureen Kalfs. Ik draai me om en zie een man daar staan in een net pak. Ben ik Ken voorbij gelopen! We liepen naar elkaar toe en stelden onszelf voor. Hij heeft me geholpen met mijn bagage en liepen naar de auto. Staat daar een GROTE RODE JEEP. Ik heb nog nooit zo'n luxe auto gezien. In de auto kwam ik iets los. Ken stelde veel vragen over Nederland. Hij was heel aardig. Daarna reden we naar zijn huis waar ik ga wonen. Ik zag een groot mooi huis met een heel groot stuk land eromheen. Het was erg donker dus veel kon ik nog niet zien. Tara, Reilly en Sydney waren thuis. Ze stelden me voor en vroeg of ik iets wilde eten. Na gegeten te hebben ben ik naar bed gegaan. Ik was zo moe dat ik meteen in slaap viel.

De volgende dag ging mijn wekker half 7 af. We gingen Reilly naar school brengen en daarna ben ik naar Washington gegaan. Ik kon met Ken meerijden omdat hij een lunch had met vrienden. Hij kwam me na een paar uur ook weer ophalen. Ik heb veel gezien binnen die paar uurtjes. Het witte huis, Jefferson memorial, Lincoln memorial en het Washingon monument. Ik ben die dag lekker vroeg naar bed gegaan. Zaterdag had Reilly een activiteit op school dat heette 'Walking for homeless'. We liepen 2 miles en haalde daar geld mee op. 's Avonds hebben we een film bij de videotheek gehaald en pizza. Het was een relaxte dag. Sydney begint steeds meer te praten. Dat was wel leuk. Zondag kon ik uiteindelijk uitslapen werd ik wakker om 10 uur! 's Middags zijn we naar een boerderij geweest om pompoenen op de halen. We werden met hooiwagens naar de velden gebracht en mochten zelf onze pompoenen uitkiezen. Voor ieder één. Ook hebben we lekkere appels met een caramellaag gegeten. Dat wad delicious! Sydney wilde nog naar de dieren kijken en daarna zijn we naar huis gegaan.

Maandag begint mijn echte werkdag. Ik moet dan om half 7 op om Sydney weg te brengen. Ik probeer jullie op de hoogte te houden op deze site. Je mag me natuurlijk ook mailen op mkalfs@planet.nl. Er staan een paar nieuwe foto's bij.

Wordt vervolgd!

Tot de volgende keer