Alweer een maand voorbij!

Wat is deze maand snel voorbij gevlogen! Ik begin hier al aardig in te burgeren en heb het reuze naar mijn zin. De mensen zijn hier heel aardig en het eerste wat ze vragen is:'How are you?' Het is hier gewoon een standaard vraag. Als ze langs je heen willen zeggen ze constant 'sorry'. Ook als je een meter van ze vandaan staat. Maar ik begin er aardig gewend aan te raken en mijn Engels gaat me steeds beter af. Ik ben echt een familielid in het huis en ze willen van alles voor me doen. Ik hoef het maar te vragen. De familie is heel lief en ze zijn bezorgt als ik uit ga. Ze vragen dan ook iedere keer of alles goed is gegaan en of ik me vermaakt heb. Op en top dus!

Waar was ik gebleven vorige keer? O,ja! Ik ben met de familie naar een boerderij geweest waar ze pompoenen planten en die kun je voor Halloween kopen. Dit was een hele belevenis. Je wordt eerst met een huifkar het veld in gebracht. Natuurlijk kost hier ook alles geld, maar dit viel wel mee. Ik heb het idee dat hier alles goedkoper is dan bij ons, behalve het uitgangsleven! Maar dat komt nog. In het pompoenen veld mag je zelf pompoenen uitkiezen zoveel je wilt en die neem je mee de huifkar in. Ook ik heb er één uitgekozen die ik mooi vond. In totaal hadden we er vijf. Eenmaal terug bij de ingang ben ik met Ken de pompoenen af gaan rekenen en in de auto gaan laden met een kruiwagen. Dat was lachen joh! Vielen al die pompoenen uit de kruiwagen omdat we er te veel hadden. Tara en Sydney hadden appels gekocht met een karamellaag erop. Die waren erg lekker en plakkerig. Sydney is nog een paar dieren gaan aaien en heeft gespeeld in het hooi. We hebben ons daar de hele ochtend prima vermaakt. Halloween is toch wel bijzonder hier. Dat kennen wij Nederlanders niet zo. Later in de die week stuurde mijn counselor een brief met de agenda van de meetings deze maand. Daarbij stond ook een Halloweenparty in het bos. Ik heb me met de oude au pair die er toen nog was verkleed als heksen. Dit was erg leuk en Sydney vond me nogal eng. Ik kon helaas geen foto's op het net plaatsen omdat ze te groot zijn voor deze site. Wil je ze toch zien dan kun je me een mailtje sturen en dan stuur ik ze naar je op! We zijn met wat vrienden van haar (ook au pairs uit andere landen) naar dat feest gegaan. Het was nog drie kwartier van ons vandaan. Alles is hier ver voor onze begrippen, maar dat is hier heel gewoon. Alles wordt met de auto gedaan. In het bos kregen we kaartjes en heb ik mijn couselor leren kennen (Imelda). Een hele lieve vrouw. Maar we moesten toch echt het bos in en ik ben geen held met enge dingen. Ik heb dan ook een half uur mijn longen uit mijn lijf geschreeuwd. Wat was dat eng zeg! Zo'n Halloweenavond voor mij nooit meer! Wil je foto's zien van die avond dan kan je kijken op http://web.mac.com/markoff/mhf/pics.html Ik sta er niet op omdat ik me achter Martha (de oude au pair) verstopt had! Ja, ja, ik ben een schijterd! Het was een absolute geslaagde Halloween.

Die zaterdag had ik met een groep Nederlandse meiden afgesproken waarvan sommige ook au pair waren en sommige daar voor een andere reden. We woonden allemaal in de Verenigde staten. Ik heb ze gevonden via het internet en contact gelegd d.m.v. mailen en chatten. Maar nu was het dan zover. Ik zou ze ontmoeten en vond dat ook wel erg spannend. Ik moest alleen nar het station rijden. Mijn hostdaddy was die dag al met mij naar het station gereden en had mijn eerste metrokaartje gekocht om mij welkom te heten in Washington city. Dat vond ik zo lief. Hij was erg bezorgd of alles wel goed zou gaan en heeft me geprobeerd alles uit te leggen. s'Avonds was het dan zover. Ik ging voor het eerst alleen met de auto naar het staion en dacht dat ik de weg wel wist. Maar nee hoor! Raak ik nog verdwaald en wist ik niet meer hoe ik daar moest komen. Gelukkig had ik GPS in de auto en kon ik die gebruiken. Al snel herkende ik iets en had ik het gevonden. Ik heb de auto geparkeerd want dat is daar in het weekend gewoon gratis. Dat kun je bij ons niet voorstellen. Met de metro kon niks misgaan want ik had mijn kaartje al en de metro ging maar één kant op. Shady Grove is namelijk de eindhalte. De rit duurde een half uur en toen was ik daar! Voor het eerst s,Avonds in Washinton DC. Ik kwam daar nerveus aan en wist niet wie wie was en hoe ze er uitzagen. Ik zag daar nog een meisje staan en keek haar aan. Ze zag er Nederlands uit, maar ja dat kan je niet zo goed zien hier. Gelukkig begon zij tegen me te praten in het nederlands en ook zij was een au pair. Dit was één van de meisjes die mee ging eten. Wendy was alleen te jong om mee uit te mogen. Je moet hier 21 zijn om een club in te mogen. Daar zijn ze heel streng in en je moet je dan ook kunnen legitimeren anders kom je er echt niet in. Na de andere Nederlandse meisjes ontmoet te hebben zijn we naar een lekker Italiaans restaurant gegaan. Het eten was daar werkelijk verrukkelijk en goedkoop. Uit eten gaan in de Verenigde Staten is hier een stuk goedkoper dan bij ons. Na het eten hebben we afscheid genomen van wendy en zijn we het uitgaansleven ingegaan. Mariska had me al gewaarschuwd dat ik geen sneakers aanmocht en me netjes of sexy moest kleden. Ik had maar voor netjes gekozen! Vrouwen hoeven geen intreegeld te betalen. Zo heeft vrouw zijn nog zijn voordelen! De avond was heel gezellig en de muziek lekker. Het was goede dansmuziek. Ik heb niet zo veel gedronken want de drankjes zijn daar belachelijk duur en ik moest nog naar huis rijden. Je betaald zo 15 dollar (12.50 euro) voor een drankje. De volgende keer toch maar wat drankjes scoren van de mannen en een slaapplaats regelen. In de Verenigde Staten moeten de mannen ook voor de drankjes betalen. Als je als vrouw een drankje gaathalen wordt je raar aangekeken. Dat ga ik dus anders aanpakken de volgende keer! Die avond is het nog 3 uur geworden en heb ik de laatste metro naar huis gepakt. Ik lag om 4 uur in mijn bedje. De volgende dag weer vroeg op omdat ik wakker werd en niet meer in slaap kon komen.

31 oktober was het dan eindelijk echt Halloween. Iedereen gaat verkleedt naar een wijk om snoep op te halen bij buren. Omdat wij nogal afgelegen liggen en we niet veel buren hebben zijn we naar een stel vrienden geweest die wel in een wijk wonen met veel buren. Ik had me weer verkleed als heks en ben met Sydney langs de deuren geweest. Die was verkleedt als Sharpay uit de film High school musical. Ik was aan het eind van de avond kapot. Sydney rende van de ene deur naar de andere ik moest er achteraan rennen. We hebben geloof de hele wijk gehad. Ze hadden een grote boodschappntas vol met snoep. Dat gaat in een jaar niet op. Het was erg druk in die wijk en je zag veel kinderen verkleed langs deuren lopen. Sommige waren echt heel orgineel. Nadat we weer thuis waren gegaan ben ik in mijn bedje gekropen.

Doordeweeks heb ik het erg druk met Sydney naar school brengen en haar ophalen. Tussendoor ben ik vrij en kan ik met Susan babbelen of iets voor mezelf doen. Vaak ga ik dan even naar de supermarkt, de mall of het centrum in. Het centrum is hier niet zo groot. Dan moet ik echt Washington in. Dat is maar 20 minuten van mij vandaan, maar daar ben ik nog niet naar toe geweest om te winkelen. Er schijnt hier ook een super grote mall te zitten. Dit zou de grootste mall zijn die er is in Amerika. Ik ben druk op zoek naar een tennisclub om toch te kunnen tennissen want ik heb niet voor niets mijn spullen meegenomen. Ook ben ik op zoek naar een cursus want ik moet hier 80 uur aan college uren maken. Jammer genoeg begint het nieuwe semester pas in januari dus moet voor deze paar maanden wat anders verzinnen om te doen. Maar dat lukt me al aardig. Het rijden hier gaat heel goed. Het is hier bijna hetzelfde als bij ons. Ik had van de week een klein ongelukje. dat was niet mijn schuld. Ik had met een paar andere au pairs die bij mij in de buurt wonen afgesproken. Ze komen uit Brazilië, costa rica en Mexico. We zijn op een avond wat gaan drinken bij een Starbucks. Ik reed een parkeerterrein op en toen kwam er opeens een blauwe auto achteruit een parkeervak. Ik kon net op tijd remmen en zij remde ook. Ze bleef staan dus ik dacht dat ze op mij wachte. Ik wilde mijn auto op achteruit zetten want ik stond te dicht op haar om haar te kunnen passeren. Dus ik was bezig om hem in zijn achteruit te zetten toen kwam ze opeens met haar auto achteruit. Ik was geschokt. Ze bleef gas geven en probeerde me letterlijk achteruit te duwen door gas te blijven geven. Ik ben zo snel mogelijk achteruit gereden en zij reed gewoon weg zonder te kijken of sorry te zeggen. Ik ben de auto uit gesprongen om te kijken of ik schade had. Gelukkig zat ze tegen mijn kentekenbord en was er geen schade. Dit was mijn eerste ervaring met een ongeduldige Amerikaanse. Gelukkig was de rest van de avond heel gezellig en heb ik het verteld aan mijn hostfamilie. Zij vonden het ook heel raar en gaf me de tip om volgende keer het kenteken op te schijven en de politie te bellen omdat dit hier volgens de wet opgegeven moet worden.

Gister ben ik voor de tweede keer uit geweest hier in Amerika. In de ochtend hadden we de birthdayparty van Sydney. Er waren 15 kinderen. Ken en Tara hadden een kleine kinderboerderij laten komen met allerlei kleine dieren. Daar zat ook een spin bij. Dit vond ik niet zo fijn en ben er dan ook zo ver mogelijk vandaan gebleven. Het was een geslaagd feestje. Gelukkig duurde dit maar twee uurtjes want langer had ik het niet getrokken. Ze waren erg druk. Ik had ook weer afgesproken om het centrum in te gaan met wat Nederlandse meiden. Er was één nieuwe au pair bij die komt uit Virginia en heeft 3 uur gereden om in Washinton te komen. Ze blijft bij één van de au pairs slapen. We zijn weer bij hetzelfde restaurant gaan eten want dat was toch wel heel erg goed. Uiteraard weer lekker gegeten. Na het eten zijn we met de taxi naar Josephine gegaan. Dit is een club die is ingericht in de Barokse slyl. De muziek was heerlijk, maar de drankjes weer erg duur. Maar je hoeft geen alcohol te drinken om plezier te hebben of raar te doen! ;)! Ik moest weer rijden omdat ik nog geen slaapplaats kon regelen dus het was weer cola voor mij. Ik lag weer om 4 uur in bed maar had een geslaagde avond. Vanochtend was ik 12 uur mijn bed uit en ben ik naar een toneelstuk van Reilly's school geweest. Reilly speelt in de band en speelt gitaar. Dit doet hij heel goed en het stuk was heel grappig.

Zoals jullie lezen maak ik genoeg mee en verveel ik me totaal niet. Ik leer steeds nieuwe dingen bij en sta stoms versteld van de mensen hier. De mensen zijn toch heel anders, maar ook beleefder dan bij ons. Iedereen zegt je netjes gedag, ook als je ze niet kent.

Ik hoop dat jullie plezier beleven aan mijn verhalen en zal proberen om het de volgende keer wat korter te houden. Jullie hebben nu nogal wat te lezen. Ik wil iedereen heel erg bedanken voor hun leuke reacties en berichtjes. Is mis Nederland wel, maar vindt dit ook wel een echte uitdaging. Op naar de volgende maand!

Tot de volgende keer!