Dit was de 3e maand!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Maureen
06 Januari 2009 | Verenigde Staten, Potomac
Daar ben ik weer! Bedankt voor al jullie lieve berichtjes weer. Het is altijd leuk om wat te horen uit mijn eigen landje, die ik toch wel erg mis. De tijd vliegt voorbij. Ik ben hier nu al 3 maanden, maar dat voelt niet zo. Misschien omdat ik het toch wel erg druk heb met van alles. Het was in ieder geval weer een super maand met veel belevenissen. Hoe gaat het daar in RotjeKnor? Ik krijg de berichten dat het erg koud is in Nederland? Hier is er nog niks van te merken. Het heeft nog niet gevroren alleen geregend en winderig. Af en toe komt de zon door. Heerlijk! Van mij mogen ze de winter wel overslaan.
Het leventje hier bevalt me nog steeds prima. Ik heb het druk met Sydney en verder doe ik mijn eigen dingetjes. Ik heb me ingeschreven voor een fitnessclub en heb vandaan weer voor het eerst na 4 maanden gespind. Dat voel ik wel aan mijn billen en benen. Het werd ook wel tijd dat ik weer begon, want anders had ik echt een andere garderobe kunnen kopen. Verder was ik al begonnen met tennissen. Donderdag heb ik mijn eerste wedstrijd in de States. Dat vind ik heel spannend. Ik ben toch benieuwd of dat anders zou zijn. We zullen het wel zien, maar ik heb er wel weer zin in. Het is alweer een tijdje geleden. Ook heb ik afspraakjes met andere au pairs hier uit de buurt en gaan we ergens wat drinken of lunchen. En in de weekenden leuke dingen doen en natuurlijk uitgaan in Washington DC.
Helaas gaat één van de Nederlandse au pairs naar huis deze week. We hadden zaterdag haar afscheidsfeestje. Eerst een hapje gegeten bij Vapiano (haar lievelings restaurant) en daarna door naar de Tattoobar. MARISKA WE GAAN JE MISSEN!:( In Nederland gaan we dit voortzetten. We hebben al afgesproken om een reünie te houden als we allemaal terug in Nederland zijn. Maar het leukste van allemaal was dat Susan me is komen opzoeken. Ze wilde niet eens meer naar huis. Gelukkig heeft ze dit niet volgehouden anders heb ik helemaal geen rust meer. Het was wel weer even wennen om haar in de buurt te hebben. Het was juist zo lekker stil. Maar goed, ik heb weer even genoeg voor een paar maanden. Nee, hoor grapje! Het was echt reuze gezellig en ik zal haar missen. Misschien komt ze dit jaar nog eens langs. We zullen zien.
Waar was ik de vorige keer gebleven. O,ja! Ik was bij Laura blijven pitten na het stappen en het verhaal over Sydney. Gelukkig gaat alles nog goed tussen ons. We zijn erg aan elkaar gehecht en vind het toch ook wel een raar idee dat ik over 9 maanden toch weer afscheid van haar moet nemen. Zij zal het daar ook niet makkelijk mee hebben om ieder jaar een andere au pair te hebben en daar ieder jaar afscheid van moeten nemen. Ik vind haar nog erg lief, hoewel ze ook erg vervelend kan zijn soms, maar daar kan ik wel om lachen. Amerikaanse kinderen uit dit cultuurtje zijn nou eenmaal zo en worden stierlijk verwend. Bij mij hoeft ze het niet te proberen want ze krijgt het toch niet voor elkaar. Ik verwen haar natuurlijk wel af en toe als ze er niet naar vraagt. ’s Ochtends is ze een ramp, maar dat ben ik ook dus we passen wel bij elkaar. Het is altijd weer een gevecht om haar in beweging te krijgen. Aangezien de tv aangaat in de ochtend heeft ze nergens meer aandacht voor. Dat moet ik haar dwingen om zich aan te kleden en doe ik de tv uit of wacht ik met haar ontbijt tot ze aangekleed is. Soms gaat ze jammeren en op de grond liggen omdat ze zich niet zelf aan wilt kleden en dan laat ik haar gewoon liggen. Ze komt vanzelf wel weer in actie als ik lang genoeg wacht. Ik win het toch altijd!
We hadden voor het eerst een etentje deze maand met een paar au pairs die ik ken uit deze buurt. Ik heb goed contact met hen en het was dan ook weer erg gezellig. Ik heb me rot gelachen om de meiden. Sommige kunnen heel vreemd doen. Eén van de au pairs kan bijna alle geluiden maken van de dierentuin. Ze heeft zich gespecialiseerd in het nadoen van het kauwen van een koe. Dit lijkt net echt. Het was komisch. We hebben lekker gegeten bij Dave and Buster’s. Een groot eetcafé. Daar heb ik een heerlijke pasta gegeten. Deze was weer gigantisch en ik kon hem niet helemaal op. En nee! Ik mag wel een Nederlander zijn, maar heb niet om een doggybag gevraagd. Dit was een zeer geslaagde etentje met veel tranen van het lachen.
Dat weekend was Laura blijven slapen. Na onze films te hebben gehaald kwamen we een leuke wijk tegen met heel veel versierde huizen. Dat was zo mooi! Al die verlichte huizen in het donker en allemaal verschillende kleuren. Dat zie je in Nederland niet. Echt prachtig. We hebben zitten genieten in de auto en heel wat rondjes gereden. Er was zoveel te zien, maar toch besloten we naar huis te gaan. We konden tenslotte niet de hele avond rondrijden om huizen te kijken. Helaas waren Ken en Tara die zaterdag uit eten en zouden ze pas laat thuis komen. Ik wilde Sydney niet zo laat op laten blijven en bracht haar naar bed. Ze slaapt nog steeds bij haar ouders in bed en is al 7. Ik vind ik echt verschrikkelijk, maar goed. Ik moest haar dus naar bed brengen, maar wilde absoluut niet bij haar gaan liggen want Laura was er. Helaas begon ze meteen te huilen toen ik wegliep en heeft dit volgehouden tot ik weer kwam. Ben dus maar bij haar gaan liggen en meestal slaapt ze in toen minuten. Uitgerekend vandaag duurde dit een uur terwijl Laura in mijn kamer zat te wachten tot we de film konden starten. Ik schaamde me echt dood. Na een uur sliep ze nog niet en kon ik niet meer langer bij haar blijven. Kon dit niet maken tegenover Laura en heb haar toen laten huilen. Na Ken gebeld te hebben dat ik me geen raad wist zij hij dar ik vrij was en haar maar gewoon televisie moest laten kijken. Gelukkig werd Erin wakker (haar tante die toen bij ons logeerde) en is bij haar in bed gestapt. Ik heb niks meer gehoord. De filmavond kon eindelijk beginnen. Die zondag zijn we naar de mall geweest. Ondanks dat gedoe met Sydney was het toch een leuk weekend. De volgende keer gaan we een marathon doen. Het hele weekend alle seizoenen van Sex and the city kijken en dan de film. Waarschijnlijk hebben we niet genoeg aan één weekend maar we zullen wel zien.
De week daarna kwam Susan aan met het vliegtuig en heb ik haar opgepikt van het vliegveld.:) Duurde even voordat ze eindelijk door de douane was, maar ik had tijdens het wachten een Nederlandse vrouw leren kennen die in Bethesda bleek te wonen. Ongeveer een half uurtje van mij vandaan. Haar man werkt bij de Nederlandse ambassade in Washington waar ik ook ben geweest met Sinterklaas. Haar kinderen zaten op een Nederlandse school in Bethesda en zij was vrijwilliger op die school. Laat ik nou net klaar zijn met mijn opleiding. Ze heeft mijn email opgeschreven en we zouden mailen. Ook kende zij een Nederlandse au pair die andere Nederlandse au pairs zocht om mee af te spreken. Misschien kom ik helemaal niet meer naar huis en krijg ik een baan aangeboden in Bethesda! Dat zal Susan leuk vinden. Kan ze vaker langskomen! Ha, ha. Nee hoor! Ben hier niet van plan te blijven. Ik mis Nederland toch wel erg. Vooral de Nederlandse mannen want die Amerikaanse mannen zijn niks. Ik vind ze zo oppervlakkig. Valt geen gesprek mee aan te knopen.
Dus Susan was hier voor twee weken en we hebben zoals gewoonlijk weer veel gedaan en gezien. Ik heb haar hier een beetje wegwijs gemaakt (vooral de mall)! En we zijn 5 dagen naar New York geweest. Dat was in één woord GEWELDIG! Wat een stad is dat zeg. Zo groot en indrukwekkend. Ik had het al een keer heel kort gezien, maar dat was maar een klein deel daarvan. De eerste paar dagen waren we in Potomac. Ze was wel even geschrokken hoe groot hier alles is. We zijn naar de Great Falls geweest en een paar keer na de mall. De dag voor mijn verjaardag zijn we naar het theater geweest. De Nutcracker draaide. Dit had au pair in Amerika voor mij geregeld en ik mocht Susan ook meenemen. Het was super leuk en nog gratis ook! We zijn tenslotte nog steeds Nederlanders. De dag erna mijn verjaardag. We hadden wat inkopen gedaan en een paar au pairs uitgenodigd. Niet echt een groot partijtje gehouden. Dat was wel erg fijn vond want we zouden die dag erna vroeg in de ochtend naar New York vertrekken. Ik vond het wel heel erg lief dat ook de Nederlandse meiden er waren. Die moesten toch een eindje rijden. Van Sydney had ik mooie oorbellen gekregen die ze speciaal voor mij had uitgekozen. Zo lief! En ik kreeg er ook nog een drukke knuffel bij. Wat wil ik nog meer. Van Susan heb ik mooie hangers gekregen voor aan mijn ketting met de boogschutter erop en wat anders een tennisracket. Van Tara en Ken kreeg ik een geweldig schilderij met Holland erop en een molen. Die hang ik op in mijn kamer en dan kan ik elke dag terug denken aan mijn landje! Van de andere au pairs nog leuke bloemen gehad, een fotolijstje, kettinkje en van de Nederlandse meiden douchespulletjes en anti-slip sokken. Ook wilde ik diegene bedanken die wat aan Susan hebben meegegeven en Piene bedankt voor de schoenen. Ze zitten heerlijk. Die kan ik mooi aan in de fitnessclub.
De dag erna was het dan zover. We gingen naar New York. Dat was zo’n 3 ½ uur rijden met de bus. Vroeg in de morgen nog niet echt wakker en moe van de avond ervoor werden we naar de metro gebracht door Ken die speciaal vroeg zijn bed uit was gekomen om ons weg te brengen. Heel lief! In Bethesda zijn we in de bus gestapt en gingen we op weg naar de Big Apple. We kwamen daar na een paar uur aan op Penn Station nog steeds moe van het weinige slapen. Ik moet zeggen dat ik iets heb bij geslapen in de bus, maar toch niet erg comfortabel was. Op zoek naar ons hostel dat in de buurt moest liggen. Dit vonden we vrij snel want de straten zijn erg makkelijk te onthouden als je kan tellen. In het hostel kregen we een keus uit twee kamers. Als we voor de eerste hadden gekozen moesten we de laatste nacht naar de andere verhuizen. We mochten even een kijkje nemen en dan beslissen. Het was de keus uit een kleine tweepersoonsbed of een stapelbed. De kamers waren zo klein dat het tweepersoonsbed de hele ruimte in beslag nam dus we waren er snel uit. Ik moest wel weer even wennen aan het omhoog klimmen. En niet te veel bewegen want je voelde alles. We zijn het hostel even gaan bekijken en lagen meteen in een deuk. Waar waren we in hemelsnaam aan begonnen. Dit hadden we nog nooit meegemaakt. De gang op moeten om even te plassen en te douchen. En aangezien Susan er tien keer uit moet ’s nachts om te plassen maakt het er niet makkelijker op. Het bed was niet echt super, maar dat was ook het enige wat we daar deden dus voor die paar dagen was het ok. Het was er in ieder geval wel er schoon. We hebben alles op foto gezet voor diegene die mee willen genieten. We hebben erg veel lol gehad in de kamer. We zijn er meteen op uit gegaan en hebben die 5 dagen heel veel gelopen tot we niet meer konden. De vijfde dag deden onze voeten erg zeer. We hebben Times square, Rockefeller center, Empire state building, Crysler building, Chinatown, Little Italy, vrijheidsbeeld, Staten eiland, Wall street, Broadway, Harlem, Central park, alle Starbucks van New York vanwege de kou, 5th avenue en nog veel meer gezien en dat allemaal lopend. Wel een hele leuke ervaring. Na vijf dagen was het dan over en moesten we weer terug met de bus. Op Kerstavond zijn we terug gekomen en hebben we lekker op de bank gehangen met wat lekkers.
De eerste Kerstdag hebben we films gekeken en niks gedaan. De tweede Kerstdag zijn we naar de mall gegaan omdat ze dan grote kortingen hebben. Amerikanen kennen geen tweede Kerstdag dus alles is hier dan open. Het was een gekke huis. Zo veel mensen. Zaterdag hadden we een rondleiding in het Witte huis. Ook door au pair in Amerika geregeld. Geweldig. Jammer genoeg mochten we niet de slaapkamers van de president zien en mochten we ook geen foto’s maken. Maar wel heel leuk om te zien hoe de president woont en dat ze daar nog steeds gebruik van maken. Na een uurtje waren we er al doorheen en zijn we Washington ingegaan. Ik heb Susan alle historische dingen laten zien. We hebben ook nog eens in het Jefferson memorial twee mooie boeken mogen uitzoeken voor niks. We kwamen vast te zitten in de lift toen we naar boven wilde. We hebben daar zo’n 20 minuten gezeten en toen begon hij weer te werken. We werden opgewacht door een mevrouw van de shop en iedereen mocht een boek uitzoeken omdat we vast hadden gezeten.:) Sommige namen dan iets dat heel duur was en niks te maken had met Washington. Wij hebben twee hele leuke boeken over Washington en de presidenten van Amerika. Te zien bij Susan! We hoopten bij de Lincoln memorial ook vast te komen zitten, maar dat was helaas niet het geval. Ook zijn we de Washington monument ingeweest en als je boven in de top zit kan je over heel Washington kijken en verder. We hebben de dag afgesloten met een museum over de Joden waar ook Anne Frank bij stond. Wat een geweldig museum. Zo indrukwekkend en alles wordt zo goed vertelt. De maandag erna zijn we naar Mount Vernon geweest, waar de eerste president Washington van Amerika heeft gewoond in de jaren 1600. Ik wou dat ik zo’n huis had. Heel groot land erbij met allerlei kleine huisjes waar zijn slaven woonden.
Helaas was het die dag erna tijd om afscheid van Susan te nemen. Dat was wel even slikken. Hadden onderweg ook nog een klein ongelukje op weg naar het vliegveld. Had de afslag gemist waar ik geen tol hoefde te betalen en kwam opeens bij de tolhuisjes terecht. Nam ook nog eens te verkeerde gedeelte waar je alleen door mag met een automatische kaart die ik niet had en was dus door gereden zonder te betalen. Gaat er een bel af en begint er een lampje te branden dat ik niet had betaalt af. Had ik weer. We waren al laat door de file en dat kwam er ook nog bij. Ik had dus echt geen zin in een boete en heb toen de auto geparkeerd en naar de huisjes gelopen. Daar iemand van de douane of politie uitgelegd wat er was gebeurd en gevraagd wat ik moest doen. Hij vertelde dat hij niks voor me kon doen en gaf me een nummer die ik moest bellen. Ik zag het al helemaal voor me. De gevangenis in omdat ik zonder te betalen door ben gereden of niet meer mogen rijden. We zijn doorgereden naar het vliegveld en hebben erg moesten haasten om Susan nog op tijd het vliegveld in te krijgen. De mensen van de luchtvaartmaatschappij waren niet blij dat we nu pas aankwamen want ze waren al gesloten. Niet eens koffie kunnen drinken bij een Starbucks. Na afscheid genomen te hebben wat me erg zwaar viel Susan door de controle heen en uitgezwaaid te hebben ben ik naar de auto gelopen en ben naar huis gereden.:( Susan had me het advies gegeven om Ken naar die tol gebeuren te laten bellen wat ik overigens een goed idee vond want zou niet weten hoe ik het zou moeten oplossen. Eénmaal in de auto knaagde het toch wel en heb Ken maar meteen gebeld en uitgelegd wat er gebeurd was. Hij snapte er niks van en moest het thuis nog eens haarfijn over vertellen. Ik schaamde me dood. De dag erna had hij gebeld en hij moest maar 1,50 te betalen. Ik was dolblij, maar schaamde me toch ook wel een beetje. Blijkt dat ik ook iets verkeerd had gedaan toen ik Susan ophaalde met de tol. Was dus twee keer op de foto vastgelegd. Ik weet nog steeds niet wat ik fout had gedaan, maar neem die weg niet meer. Hij kan wel sneller zijn, maar neem voortaan liever de langere weg. Sorry! Jullie zullen iets langer moeten wachten of ik zal eerder moeten vertrekken. Gelukkig viel alles mee en was duidelijk opgelucht.
Zaterdag uitgeweest met de Nederlandse meiden. Wat erg leuk was, maar ook wel vreemd. Mariska vertrekt deze week weer naar Nederland. Haar jaar zit erop. Ik ken haar nu drie maanden en het klikte toch wel goed. We hebben het erg gezellig gehad met de meiden en nu is er weer één minder. Eerst uit eten geweest en daarna nog gefeest. Het was een super leuke avond en een mooie afscheid van Mariska. We houden een reünie als iedereen weer terug is in Nederland en dan zetten we dit voort. In iedere hoofdstad hebben we nu slaapplaatsen en een gegarandeerde avondje uit.
Zijn jullie er nog! Of ben je al de draad kwijt. Ik probeer het de volgende keer iets korter te houden. Ik heb ook zo veel meegemaakt deze maand. Ik hoop dat jullie de verhalen leuk vinden anders sta ik altijd open voor tips!
Ik hoop snel weer wat van jullie te horen en tot de volgende keer!
xxx
En natuurlijk niet te vergeten. Mijn foto's!
http://www.facebook.com/album.php?aid=4636&l=70483&id=1551237815
http://www.facebook.com/album.php?aid=7668&l=6c5a3&id=1551237815
http://www.facebook.com/album.php?aid=7669&l=6b40c&id=1551237815
http://www.facebook.com/album.php?aid=7670&l=84c8c&id=1551237815
http://www.facebook.com/album.php?aid=7672&l=6508c&id=1551237815
http://www.facebook.com/album.php?aid=7673&l=b3cec&id=1551237815
http://www.facebook.com/album.php?aid=7677&l=01c95&id=1551237815
http://www.facebook.com/album.php?aid=7682&l=82923&id=1551237815
http://www.facebook.com/album.php?aid=7687&l=3fd30&id=1551237815
http://www.facebook.com/album.php?aid=7994&l=1de0d&id=1551237815
-
06 Januari 2009 - 11:14
Susan:
Nou schat, ik mis je ook weer hoor !! Alhoewel, het is toch wel heerlijk rustig ! Grapje ! Als je het niet meer ziet zitten, er gaan dagelijks vluchten !! Kus. -
07 Januari 2009 - 11:30
Loes De Haas:
Hallo Maureen,het was weer een interessant verslag en mooie foto's.
Vooral het verslag met Susan en de foto's hebben mij natuurlijk veel gedaan. We gaan binnenkort een afspraak met haar maken en dan horen we alles. Ik ga je gauw mailen. Veel lieve groetjes van Cor en Loes. -
15 Januari 2009 - 18:03
Liza:
een prachtig verslag.mooie fotos ook met Susan,wat een leuke tijd daar,fijn dat we gisteren,15,jan nog even een babbeltje met je hebben kunnen maken
we wensen je verder alle goeds een fijne tijd nog en een goede studie Maureen!!! gr.LIZA -
31 Januari 2009 - 14:15
Jolien Boer:
Hallo!
Misschien een beetje een raar berichtje van een onbekende maar ik wil vanaf september graag voor 5 maanden naar de VS om hier als au pair te gaan werken. Nu werd mij aangeraden om via waarbenjij.nu te kijken of er geen mensen zijn die nu al bij een familie zitten en rond September weggaan waarna de familie dus misschien wel een nieuwe au pair zoekt. Nu vroeg ik me dus af of dat misschien het geval is .
Ik zou graag wat van je willen horen, al is het alleen wat over jou ervaringen.
Mijn e-mail adres is: Jolien_89@hotmail.com
Groetjes Jolien.
-
03 Februari 2009 - 11:56
Hardy:
Hen je Francisca nog wel eens op de pc/cam gehad ? Zelf zegt ze natuurlijk niets, wel dat je in Amerika zit. Nog naar je zin? Nieuw verslag in voorbereiding? groeten Hardy -
03 Februari 2009 - 11:57
Hardy:
Oh ja, als je wilt reageren kan dat ook op mijn mail. dat is fam.veldhuis@versatel.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley